Dag 2 i Dublin: Fordelen med å være blond.

Eg har riktig nok brunt hår, men må innrømme at til tider er eg ganske så blond på innsida..
Og sånn at det og er sagt; eg kjenner mange som har det motsatt ;)

Det har sine fordeler (og ulemper) med å være en som ikkje tenker så langt før en handlar..
For det første så skal det lite til før eg blir veldig fornøgd. Så når vi finner Starbucks og eg får pleie min såre hals og lett feberheite kropp med en caffemocca, ja då er eg lykkelig lenge.

For det andre skal det ikkje alltid så masse til for å imponere meg.. Eg lar meg fasinere av at nokon kan bevege ei glasskule på hendene på en slik måte at det ser ut som kula lever sitt eige liv.
Eller at nokon lagar ein hund av sand midt i handlegata

For det tredje har eg ikkje heilt kontroll på blikket mitt.. Det har både sine fordeler og ulemper.. Det fører til at ein får kontakt med folk, og det er absolutt ein fordel. Eg har snakka med mange irer takka være min manglande evne til å ikkje møte blikket. Eg får og kontakt når eg vil ha kontakt, fordi eg ser rett på folk. Problemet er når enkelte tolkar det at eg møter blikket deira som en invitasjon til noko eg ikkje meinte å invitere til...  Men mange koslige småsamtaler har det no blitt, så det er vel mest en fordel. Og dette språket -  eg verte heilt mo i knea! Det er bare så vakkert!!

ei av bruene over Liffey by night (tatt med iPhonen)
etter ei samtale med en hyggelig irsk herre

Eg trur egentlig eg konkluderer med at eg lever godt med mine blonde sider, det blir mykje latter og glede av mine feil, og då kan det no ikkje være så ille! ;)