SMIL!

Eg har fått meg ein ny hobby.

Eg ser dei som møter meg på gata i augene 

og smiler.

Alle reagerer.

Dei aller, aller fleste med undring

for så å smile tilbake.

Barnet er ikkje gammalt før 

det startar å mime etter mor.

Dei færraste av oss 

greier å la være å smile 

når nokon smiler til oss.

Og la oss berre innrømme det:

Vi er vakrare når vi smiler!

Svette og varme etter ein lang dag på stranda
og ein liten fjelltur, men kva ser du? 

Eg trur smilet vårt kan 

lyse opp ein grå kvardag. 

Både vår eigen

og andre sin.

Berre tenk på om du smiler til nokon

og får eit smil tilbake.

Blir ikkje smilet ditt hengande på ansiktet?

Eg trur det lyser opp 

på festen og.

Eg trur smilet vårt

er kortaste vegen til eit anna menneske sitt hjarte.

Og eg veit at noko av det finaste eg ser

er

smilerynker!

Så la oss smile til kvarandre

når vi er på gata

sit på bussen

på jobb

på skulen

over kaffekoppar

eller skitne middagstallerkar.

La oss lyse opp kvardagen til kvarandre! :)