Eg har fått meg ein ny hobby.
Eg ser dei som møter meg på gata i augene
og smiler.
Alle reagerer.
Dei aller, aller fleste med undring
for så å smile tilbake.
Barnet er ikkje gammalt før
det startar å mime etter mor.
Dei færraste av oss
greier å la være å smile
når nokon smiler til oss.
Og la oss berre innrømme det:
Vi er vakrare når vi smiler!
Svette og varme etter ein lang dag på stranda og ein liten fjelltur, men kva ser du? |
Eg trur smilet vårt kan
lyse opp ein grå kvardag.
Både vår eigen
og andre sin.
Berre tenk på om du smiler til nokon
og får eit smil tilbake.
Blir ikkje smilet ditt hengande på ansiktet?
Eg trur det lyser opp
på festen og.
Eg trur smilet vårt
er kortaste vegen til eit anna menneske sitt hjarte.
Og eg veit at noko av det finaste eg ser
er
smilerynker!
Så la oss smile til kvarandre
når vi er på gata
sit på bussen
på jobb
på skulen
over kaffekoppar
eller skitne middagstallerkar.
La oss lyse opp kvardagen til kvarandre! :)
Fin oppfordring LivHelga! *smil*
SvarSlett-og *klem*
:o)