Flytteryddepakke-aversjon med deilige distraksjoner

Søndag morgen vakna eg i ein lettare panisk tilstand.
Draumen om at eg var på kafé i Christianshavn, og oppdaga at klokka hadde passert tolv og eg hadde gløymt å sette på laurdagsgrauten var svært så levande. Tanken om menneska som ville bli skuffa - og muligens sinte - var altoverskyggande. Og den løysingsorienterte delen av hjerna mi kokte for å finne ei løysing på problemet.

Dette har Anne Lina tatt,
då eg faktisk hadde ansvar for grauten :)

Det tok nokre minutt før eg innsåg at eg låg trygt og godt i senga mi,
at eg ikkje var i København,  at eg ikkje hadde ansvar for noko laurdagsgraut og at det ikkje var laurdag ein gong!

Det er vel berre å innsjå at eg har nokre element av stress i livet mitt.
Det har vore mykje reising denne hausten, og det er framleis to veker til det roar seg litt ned.
Og då har vi plutselig kome til oktober, og eg har då berre omlag ein månad igjen før avreise.
Tida går fryktelig fort, fortare enn eg likar.

plutselig var det haust...

Det er litt annleis å flytte til andre sida av kloden enn å skulle flytte i Norge.
Eg må ta stilling til om tinga mine skal følge meg, om dei skal lagrast eller kastast.
Det går ikkje å slenge småpøet opp i ei kasse og dra den med seg. (ja, du veit kva eg snakkar om - den kassa som alltid blir med på flyttelasset, og som blir stua lengst inn i ei bod fordi ingen veit kvar ein skal gjere av det ;) )
Ein lærer og mykje om seg sjølv. Eg har i allefall lært at eg er veldig god på å utsette ting. Som t.d. å få levert inn elektroniske duppedingser som ikkje fungerer. Boda mi hadde intet mindre enn 2 skrivarar, 4 telefonar, ei brødbakemaskin, to oljeovnar, to discmaner, to dekodere og tre lamper som ikkje fungerte. Vannkoker, riskoker og eggekoker som hadde gjort si teneste hadde eg og. I tillegg har eg no funne ein fem, seks ledninger som eg ikkje veit kor høyrer heime - eller som høyrer til på ting som ikkje lenger eksisterer..

Eg trur eg har eit latskapssamlergen. Det er ikkje at eg er så intressert i å ha alle tinga, det er berre at eg ikkje greier å forholde meg til at eg må bli kvitt dei.. Det er liksom så komplisert når ein bur midt i byn uten bil... Og så har eg så mange ting som eg tenker at "eg skal ta det litt seinare.. når eg får betre tid!" som for eksempel den korga med ca. 200 enkle sokkar som mangla partner, fleire med tilløp til hol. Så litt rydding er jo bra!
Men eg er i grunnen ikkje så glad i å rydde (men eg likar å ha det ryddig - særleg i skapa mine) så når eg no har dradd ut over alt rotet, for å få oversikt, så finn eg på all verdens andre ting som er mykje kjekkare. Det er heilt utruleg kor flink eg har blitt å trene for eksempel... Aldri så gale at det ikkje er godt for noko!

Men det skal no seiast at nokre ting kan eg ikkje utsette heller.
Som når veldig hyggelige, unge damer frå storbyen (og kjent som Oslo) tar turen til Bergen. Eller ein nevø spelar volleyballturnering i Haukelandshallen. Då må eg jo berre ta ei pause og bruke litt tid sammen med dei. Og eg meiner faktisk at det er viktigare å bruke tid på familie og vennane sine enn det er å bruke på tinga sine!

Så derfor har eg, til tross for at eg burde vore veldig tidseffektiv og berre reist akkurat det eg må, valgt å reise til Oslo i morgonkveld, for så å besøke herlige Finnsnes i tre døgn, før eg reiser tilbake til Oslo og skal tilbringe helga der. Forhåpentligvis møter eg nokre kjente der også. ;)
For ein ting er sikkert - rotet mitt, det forsvinn ikkje av seg sjølv. Dessverre!

nokon som kjenner seg kalla?