Valg

I morgon er det valg.

Eg gledar meg i grunnen.

Eg syns det er stor stas å gå opp på Rothaugen skole,

og gjere borgarplikta mi.

Det er ei heilt spesiell stemning 

når du går inn i valglokalet og avlukket 

og nesten litt høgtid 

når ein skal putte stemma i urna.

I år har eg blitt endå meir engasjert 

enn eg trudde eg ville bli.

Og i år syns eg faktisk det er ganske vanskelig 

å vite kva eg skal stemme på..

Kanskje handlar det litt om at 

eg har sett det litt frå utsida.

At eg har vore såpass mykje i andre land 

at eg ser kor utruleg godt vi har det.

Vi har hatt ei regjering som har styrt oss 

gjennom ei finanskrise

som resten av Europa har blitt ramma av,

uten at vi merkar noko vesentlig til det.

Vi har gode, offentlege helsetilbod som alle har rett på,

vi må ikkje ha dyre forsikringar for å få legehjelp

eller betale skjorta dersom vi skadar oss eller vert sjuke.

Vi har gode, offentlege skular

der alle har rett til å få utdanning

utan å måtte betale i dyre dommar for det.

Vi har lav arbeidsløyse samanligna med mange andre land.

Vi har høge lønningar samanligna med resten av verda.

Men vi klagar og klagar og klagar...

Jens eller Erna?

Mange av mine venner 

er veldig klar for eit regjeringsskifte.

Eg og ser at det kan vere bra med litt forandring.

Men kva vil regjeringsskifte, slik det no er skissert, bety?

Eg har prøvd å finne ut av det, 

fulgt med på debattar og lest nyheter og partiprogram.

Men eg greier ikkje heilt å få tak på det.

Litt uklart liksom...

Eg forstår dei som seier at det kan vere bra med noko nytt,

eg brukar å vere ganske positiv til det.

Men eg kjenner at eg er skeptisk til noko nytt 

frå nokon som ikkje vil svare på spørsmåla

som betyr ganske mykje i forhold til velferd, 

fellesskap og verdiar eg tenker er viktige.

Då fyrste partilederdebatten gjekk på NRK, var eg i København.

Eg sat på den vesle hybelen og såg den på nett.

Og eg vart skremt.

Før det hadde eg tenkt at det var no ikkje så farleg om høgresida fekk lov å regjere ei periode.

Men det regjeringsalternativet som då vart skissert,

 og som ein har halde på heile valgkampen, 

er ikkje likt det som var før den raudgrøne regjeringa.

Det som skremte meg er at Høgre, Krf og Venstre faktisk vil gå i regjering med Frp.

Det kan dei ikkje gjere utan å måtte inngå kompromiss.

Og dei har ikkje vore villige til å svare 

på korleis dette vil ta form.

Dei kan kanskje ikkje svare på det heller...

Eg har alltid tenkt at 

eg er ganske sentrumsorientert reint politisk.

Eg har ikkje alltid hatt like stor sansen for Krf, til tross for familietilknytning, men eg har hatt sansen for ein del av verdivalga dei stod for. Eg har alltid hatt veldig sansen for Knut Arild Hareide, han virkar for å vere ein god leiar og bra for partiet. Fokuset Krf har hatt mot verda sine fattige har appelert til meg, eg støttar tanken på at vi som er rike må dele. Men korleis dei med eit slikt fokus kan gå i allianse med to parti som så tydelig ønsker å føre ein politikk som vil skape eit større skilje 

mellom fattig og rik, er meg ei gåte.

Ei anna sak eg har likt at dei har vore tydelege på er å verne om menneskeverdet, og at dei då kan inngå i eit samarbeid med eit parti som er tydelige på at dei i enkelte tilfelle vil åpne for aktiv dødshjelp er heilt uforståeleg.

Vil vi ha amerikanske helsetilstander?

Eg har høyrt argumenta om sjukehuskøer og formueskatt, om oljeboring og skuleordningar. Eg har stått i helsekø i eit år utan å få hjelp. Riktig nok ikkje alvorleg sjuk, men likevel i helsekø. Eg har blitt sendt frå instans til instans med spørsmåla mine til eg ikkje gadd meir - eller rettare sagt: Eg sendte brev til Jonas og fortalde korleis Helse Vest fungerer for oss som ikkje er alvorleg sjuke, men som er søkt inn på tiltak som vil vere førebyggande i forhold til å bli alvorleg sjuk, før eg ga opp. Men eg har og fått oppleve at når nokon nær meg er alvorleg sjuk, så får dei hjelp raskt gjennom eit
helsevesen som faktisk gjer sitt beste med dei midlane dei har. 

Kva farge skal rosa ha?

Eg trur ikkje eit regjeringsskifte vil føre noko vesentlig bedring av helsevesenet med seg. Men det kan føre til at vi kjem nærmare amerikanske tilstandar, 

og det er ikkje ei utbetring!

Eg ser Krf sitt poeng med fjerning av formueskatt på arbeidande kapital, men eg lurer og på 

kor mange byråkrater som må til for å vurdere kva som er arbeidande kapital eller ikkje.

Eg trur Norge treng fleire inntektskilder enn oljen, og er ikkje særleg positiv til utbygging i Lofoten og Vesterålen. Men eg ser og at det ikkje berre er å skru av krana før ein har ein plan for korleis ein kan drive Norge vidare.

Eg forstår heller ikkje kva Høgre og vennene deira meiner når dei berre svarer at dei vil drive ein "ansvarleg økonomisk politikk" når dei blir spurt om dei vil halde seg til handlingsregelen. Eg kjenner menneske som meiner dei er ansvarleg økonomiske sjølv om kredittkortgjelda er skyhøg!
Spørsmålet var om dei ville halde regelen eller ikkje,
om den var opp til forhandling eller ikkje.
Det er eit ja/nei-spørsmål!

Eg er lærerdatter og veit at det finnes mange dårlege lærarar, men det finnes jammen meg mange gode også! Og kvifor skal ein innføre karakterar i barneskulen? Kan ikkje born få utvikle seg og leike så lenge som mulig i dette hurtiggåande samfunnet, utan at dei skal måtte målast opp mot ein standarisert skala 

og passe inn i ei avmålt form tidlegast mulig?
Eg har i løpet av valgkampen innsett at eg er mykje mindre borgerlig enn eg trudde.

Enig med 7 eleven!

I morgon må eg altså ha bestemt meg for 

kven eg vil skal styre Norge vidare. 

Det er, sjølv om eg no flyttar ut for ei periode, 

viktig for meg.

Difor gledar eg meg faktisk til å gå opp til Rothaugen skole 

for å gje mi stemme til dei eg trur 

er best for landet mitt dei neste fire åra.

Eg håpar du gjev di stemme og!

GODT VALG!