Utgått på dato?

Eg har hatt nokre bussturar i det siste.

Og her hin dagen sat eg og kikka ut viduet

medan bussen trilla innover Bryggen.

På gata gjekk det ein gammal mann, 

eg veit kven han er men hugsar ikkje kva han heiter.

Han er litt puslete.

Går rundt og klagar på alt som er nytt og uvant.

Og eg har sett korleis han har vorte behandla.

Om rullinga med augene når  han snur ryggen til

etter ein har svart han,

høfleg, men likevel med eit snev av sarkasme.

Eg har forstått det.

For han kan vere litt plagsom, 

i allefall i vår travle kvardag.

Men så sat eg der.

Såg denne mannen som gjekk bortover gata.

Med usikkert blikk og nølande steg.

Og det slo meg:

kanskje blir eg sånn når eg blir gammal?

Tida går fort nok for meg i dag, 

eg greier ikkje å henge med på det nyaste nye.

Utviklinga går så fort at det som var imponerande i går

er utdatert i dag.

Det er ikkje mange åra sidan ein generasjon kunne strekke seg over 25-30 år.

No er vi heldige om den varer i 5 år.

Er det rart at verden blir ein utrygg plass for dei som 

vaks opp under heilt andre kår enn oss?

Burde ikkje vi unge (i den grad eg kan kalle meg det lenger)

prøve å vise litt meir forståelse for dei som vaks opp i ei verd 

der breva frå andre sida av jorda tok månedar, rikstelefon var dyrt og 

"alle" gjekk både på søndagsskulen?

Denne mannen har jobba eit langt liv,

for å bygge landet eg lever i no.

Eg bør virkelig ikkje himle med augene

sjølv om eg syns haldningane han har er forelda.

Han har rett til sine meiningar,

og eg skal ha respekt for det.

Han er ingen dum mann,

og eg trur han veit at folk gjer narr av han bak ryggen hans,

og eg trur det sårar han.

Av ein eller annan grunn var det desse tankane som dukka opp

i hovudet mitt då eg såg han.

Eg trur mange eldre kan føle seg latterliggjort,

fordi dei ikkje heilt heng med.

Eg trur mange eldre blir endå meir ensomme, 

og kanskje til og med redde,

fordi dei føler at verden ler av dei.

Er det takken vi som er litt yngre vil gje dei?

Og er vi så arrogante at vi trur vi ikkje har noko å lære

av dei som er rekna som gamle i samfunnet i dag?

Eg trur eg har mykje å lære av dei som har levd lenger enn meg.

Eg trur eg går glipp av mykje om eg ikkje lyttar til det dei har å seie.

Eg trur meiningar som eg er uenig i er like viktige som mine, 

sjølv om det sit langt inne å akseptere..

Eg trur du, uansett alder, er like verdifull

og har ei viktig rolle i fellesskapa våre.

Eg trur du, uansett alder, er vakker og elska, 

og har rett på respekt frå andre.

Ein dag blir det min tur

å ha utdaterte meiningar 

og forelda haldningar.

Ja, nokre vil sikkert seie at eg er der allereie.