Det fine liv i nord

I dag har eg sjekka ut Finnsnes.

Det er i grunnen ein veldig ok plass.

Det første som møtte meg då eg kom inn på butikken var dette:

Slikt vekker gode barndomsminner, 

så eg måtte kjøpe meg ein pakke. :)

Ellers har eg no tusla litt rundt, 

og sett på livet.

Vinterlyset er fasinerande,

alt er blått og grått..

På kaia står denne statuen av Ottar frå Lenvik,

som var ein eventyrlysten høvding frå Nord-Norge

som delte nordnorsk kultur med verda.

Og det er dokumentert at etterkomarar av han 

slo seg ned i Frankrike, 

og frå denne slekta kjem den berømte 

cognac Otard. :)

Så gjekk eg meg ein tur på kjøpesenter.

Eg gjekk og lytta til kor mjuke dialektene er her, 

det er rett og slett behagelig å høyre på.

Eg sette meg ned og drakk ein kopp kaffe

og leste litt i boka mi, 

då eg plutselig såg at i ein av lampane var pæra gått.

Eg syns det vart eit så stilig mønster

at eg måtte ta eit bilde:

Og så hadde eg fått tips om å gå rundt vatnet.

Så eg gjorde det.

Det var ikkje nokon lang tur, 

men veldig fint.

Klokka var alt blitt halv tre,

så lyset var i ferd med å forsvinne.

Det var heilt merkelig å møte ungar på veg heim frå skulen,

når eg følte at vi var langt utpå ettermiddagen,

ja, nesten kvelden...

Eg kunne heller ikkje la vere å merke meg

kor høg fart folk har på glattisen her.

Eg har gått rundt som ei gammal dame

og prøvd å sjå avslappa ut der eg sneglar avgarde.

Og så kjem dei gamle damene og susar forbi meg..

Det er tydelig at dei har eit litt anna grep om glattisen enn eg har..

Og samme kor eg har vore, 

så møter eg blide, vennlige menneske.

Sjøv bilistane som tolmodig ventar

på at eg skal krøkke meg over gata

smiler til meg..

Det er noko i folkelynnet her som er 

veldig vakkert!

Dei har forstått at eit smil

lyser opp i mørke dagar.