Eg har enno ikkje fått sosial security number,
men så snart det kjem må eg vere klar til å komme meg på DMV(biltilsynet)
og ta både teoriprøve og oppkøyring på nytt. (Hurra!)
Men midt i lesinga dukka det plutselig opp ei setning som eg har gått og tenkt mykje på dei siste dagane.
Det er så banalt at det nesten er latterlig: "Loven seier at bilistar har vikeplikt for forgjengarar, men dersom sjåføren ikkje greier å stoppe i tide, kan ikkje loven hindre at du blir truffen."
Vi som har køyrt bil i nokre år, veit at same kor mykje lova seier at vi skal stoppe, så kan vi likevel havne i det forferdelige situasjonen at vi køyrer på nokon dersom dei spring framfor bilen vår, eller vi av ein eller annen grunn ikkje får bremsa ned fort nok. Den store skrekken til ein kvar sjåfør er å få nokon over panseret.. Dei som har opplevd det gløymer det aldri.
Og så kjem slike som meg, som gjerne spring over vegen i staden for å gå til nærmaste overgang, dersom vegen er kortare. Eller som spring over på raud mann når eg ikkje ser bil i umiddelbar nærleik. Vi må vere klar over at dette faktisk er noko som utset oss sjølv for fare.
Trafikkreglane gjeld også meg som fotgjengar. Når det er raud mann, så skal eg vente sjølv om køyretøy ikkje har lov å køyre på meg. Og sjølv om eg er berre ein fotgjengar, så er det ikkje berre meg sjølv eg set i fare..
Og så blei eg gåande og tenke på at det er gjerne slik når det gjeld synd også. Du veit dette ordet som vi vestlendingar(og kanskje ein del andre også?) har høyrt så mykje vond og vrang forkynnelse om at vi unngår å bruke det.
Faktumet er at sjølv om eg ikkje snakkar om det, så sluttar det ikkje å eksistere. Faktumet er at Bibelen fortel meg tydelig kva som er bra for meg, og kva som ikkje er bra for meg. Det som ikkje er bra for meg og menneskene rundt meg kan kategoriseres som synd. Eg trur at alle, uavhengig av religion eller livssyn, kan vere enige i at dei ti boda (2.Mos.20), den gyldne regel (Matt.7,12) og kjærleiksbodet (Mark.12,29-32) er gode levereglar. Faktumet er at same kor lite eg har lyst å tenke på det, så har handlingane mine konsekvenser. Når eg vel snarveier i livet som eg veit ikkje er gode, så står eg ikkje i fare berre for å skade meg sjølv, men også for å skade andre. At eg veit kva lova seier, hindrar ikkje at eg kan bli truffen eller at eg treff andre når nokon bryt den...
Det er lett å gjere ting ein veit ikkje er bra når ein ikkje blir tatt. Då er det liksom ikkje så farlig.
Men i det øyeblikket det får konsekvensar så fortsår du kvifor det ikkje er lov.
Då forstår du at det var til ditt eige (og andre sitt) beste at du ikkje skulle gjere det...
Det var som i dag, ei lita jente sat og laga vakum på leppa med solo-flaska. Eg sa til ho at det måtte ho ikkje gjere, for då kom ho til å få blå ring rundt munnen og vondt i leppa. Men ho nekta å tru meg, og fotsatte å gjer det om igjen og om igjen for det var så morsomt når det slapp taket, heilt til ho plutselig kjende det var vondt. Då var det for seint.. Eg trur ikkje ho kjem til å leike den leiken igjen.
Ein annen ting er at fleire enn vi anar ser på kva vi gjer, og tenker at det er ok. Små barn ser at vaksne spring over vegen på raudt lys, og ser ikkje at vi har sett etter om det kjem bilar - og så spring dei ut i vegen utan å sjå seg for. Og det kan fort bli sånn med syndene også. Dersom eg juksar meg gjennom livet, er det ikkje greit sjølv om eg ikkje "blir tatt". Det kan vere at eg set eit eksempel for andre som gjer at deira handlingar får mykje større konsekvenser. "Mange bekker små blir til en stor å", heiter det i eit av ordtaka. Det er noko med det, når mange nok gjer same feila, så blir det plutselig synlig kvifor vi ikkje skulle gjere det. Det tydeligste eksempelet på det finn vi nok i klimaet vårt.. Men vi finn det og i skillet mellom fattig og rik, både på verdensbasis og i våre lokalsamfunn. Og vi finn det i dei små dagligdagse hendingane, i måten vi behandlar kvarandre og oss sjølve på, og kva vi tolerer av ord og handlingar.
Heldigvis trur eg og at det motsatte er mulig. Dersom vi er bevisste og går foran med eit godt eksempel, så blir verda ein betre plass å leve for alle. Og eg er så naiv at eg trur at godleik er smittsomt. Vi får jo god flyt i trafikken når både bilistar og fotgjengarar held seg til reglane og er oppmerksomme.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar