Og han såg det var godt

Eg har tenkt på ein ting i det siste.

I skapelsesberetninga i 1. Mosebok, 

når Vår Herre er ferdig med skaparverket, 

så står det at han såg det var godt.

Det står ikkje at det var perfekt eller fullkomment, men at det var godt.

Det må jo bety at der var rom for utvikling.

Ingenting eg lagar har rom for det, sånn utan vidare.

Men så er eg for det fyrste ikkje Gud, 

og for det andre kan eg ikkje skape liv av ingenting, 

sånn reint teknisk kan eg ikkje skape liv av noko som helst.

Eg syns det er ein fantastisk tanke: 

At Gud har skapt oss med utviklingspotensiale.

At eg er skapt slik at eg kan bli bedre, 

og let's face it: Eg blir bare bedre, og bedre med åra! ;)

Her er beviset:

Å vite at det er rom for utvikling i skaparverket

gir håp for morgondagen og glede i dag.

For meg er det trusstyrkande.

Gå difor og la deg utvikle! ;)