Inn i mitt hode...

Eg har eit problem.

Egentlig er det ikkje noko stort problem for meg.

Men det kan lett vere eit litt småirriterande element

for mine omgivelsar.

Eg oppdaga dette problemet for nokre år sidan,

då eg fekk muligheta til å reise på retreat.

Du veit, sånn vere stille ting..

Det passa ikkje for meg.

Det var noko av det som passa meg veldig fint.

Stille frokost f.eks. var heilt fabelaktig!

Ingen som forventa at eg skulle greie å formulere noko fornuftig, 

ingen som krevde at ansiktsmusklaturen skulle vere i gang før fyrste kaffekoppen,

supert - rett og slett supert!

Men resten av dagen var ein prøvelse.

For du forstår,

inne i hovudet mitt er det alltid musikk..

Kanskje litt skummelt å seie slikt, 

det er litt "høyre stemmer" over det.

Men ta det heilt med ro,

musikken tek ikkje over for vanlig sunn fornuft 

eller formanar meg om kva eg skal gjere.

Problemet er berre at av og til så kjem den ut...

Dei fleste har vel opplevd å få ein song på hjerna,

ein song som dei syng på ein dag eller ei periode..

Eg har det slik ca. veldig masse av tida.

Det skal veldig lite til før ein eller annan song dukkar opp

i tankane mine.

Sjølvsagt får eg den vanlige "eg høyrde ein song og fekk den heilt på hjerna"-opplevinga, 

som no i jula då eg var på nyttårskonsert og ein sang "Stjernesludd"

og etterpå har eg gått og sunge på:

"alle snille barn er kjøpt og betalt, på skjermen har sjarmen gått tom.."

Men ofte er det berre småting, eit ord, noko som skjer rundt meg, eit bilde,

det kan vere kva som helst, 

som set i gang ein song i hovudet mitt..

Og det kan skifte fort,

gå rett frå Justin Bieber til Radetzkymarsj

til Gangnam style til U2 til Ave Maria osv.

Det finnes liksom ikkje noko grense for kva som lagrar seg 

av musikk i hjerna mi,

og som kjem fram på dei mest utrulege plassar. 

Og ingenting er vel meir smittsomt enn 

nokon som plutselig nynnar på ei sangstrofe...

Foto: Arnt Thyve

Kanskje er det fordi musikk er mitt hjertespråk?

Kanskje er det fordi musikk er det som virkelig får denne jenta til å føle?

Eg veit ikkje..

Men eg opplever det jo egentlig ikkje som eit problem, 

bortsett frå når albert åberg-sangen dukkar opp, 

som er sånn ca litt for ofte..

Men då syng eg berre litt på Uptown girl,

og så forsvinn den - problem solved!

Og det er jo ganske praktisk å ha innebygd sin eigen jukebox..

Så kanskje er det ikkje eit problem, sånn egentlig?