Kyrkjemøtet og mangel på logikk?

I natt(her hos meg) kom meldinga om at kyrkjemøtet seier nei til både vigsel og forbøn av homofile og lesbiske par. Eg kjende eg fikk vondt i hjartet då eg las det - og det har ikkje vorte bedre etter å ha lese ein del kommentarar frå vennane mine i sosiale medier, enten dei tilhøyrer den eine eller andre sida.

Og eg kjenner at dette må eg berre seie noko om.

For heile greia gjev meg flashback til logikkdelen på ex-phil. Hvis p så q, p så q. Den er logisk gyldig. Men om ein seier q så p, er det ikkje lenger gyldig. Kyrkja seier at dei kan leve med to syn, men dei tek ikkje konsekvensen av å gjere det. Det det minimale fleirtallet av 55% av kyrkjemøtet seier er at dei ikkje aksepterer at kyrkja skal leve med to syn. Det er ingen logisk gyldighet i konsekvensanalysen.

Eg har vokst opp i ein rimelig konservativ del av kristennorge, og har høyrt ein del argumentasjon i teologiske diskusjonar som omhandlar homofil praksis. Eg åt det rått og råte, argumenterte ivrig i diskusjonar og var tydelig på at sølibatet var einaste løysing for slike menneske. Alt eg kan seie om det er: UNNSKYLD! Eg visste ikkje kva eg gjorde!

For så flytta eg til storbyen, og vart kjend med nokre fantastiske menneske som tilfeldigvis hadde ei anna legning enn superhetrofile Liv-Helga. Det førte til at eg begynte å stille spørsmål ved det eg før hadde vore så tydelig på. For kven var eg om eg hindra andre å få leve ut kjærleiken, berre fordi dei tilfeldigvis forelska seg i ein person av samme kjønn. Forresten trur eg ikkje tilfeldigvis er eit godt ord å bruke - eg trur ikkje legning er tilfeldig, eg trur det er slik vi er skapt. Kvifor eg trur det? Fordi eg kjenner litt for mange som har måtta kjempe i altfor mange år med å godta at dette er den dei er. Dei har prøvd så hardt å passe inn i den hetrofile boksen, men til slutt går det ikkje lenger. Ingen som kan velge hadde prøvd så hardt å vere noko ein ikkje er..

Etter kvart som åra har gått, og eg har lest om dette i den store boka, så greier eg ikkje å forstå mine eigne argument frå tidligare. Kanskje handlar dette om mitt bibelsyn også? Eg tenker i allefall at det som står i Bibelen må tolkast i lys av si samtid. Og i Paulus si samtid, i Romerriket, veit vi at det var ei viss prestisje for ein mann å ha ein mannleg elskar. Eg trur kanskje Paulus si referanseramme er noko anna enn at to menneske som er glade i kvarandre ønsker å dele resten av livet sammen.
Og ja, eg veit at det står om dette i det gamle testamentet også, men også det må tolkast i lys av si samtid - og det er ikkje akkurat det som er mest vektlagt når det gjeld bud og reglar. Ei lita setning som seier at menn ikkje skal ligge med menn er alt eg greier å finne i dei 39 bøkene det Gamle Testamenet er samansett av. Det er fleire plassar det står  historier som omhandlar homofil umoral - akkurat som der er historier som omhandlar hetrofil umoral. Og då slo lovverket dei forholdt seg til inn.. Og det var like stamt for hetrofile som homofile. Visste du for eksempel at det står i lovverket i 3. mosebok at både mann og kvinne skal døy dersom ein mann ligg med ei gift kvinne? Vi brukar ikkje så mykje energi på å slå folk i hovudet med det..

Men det står altså noko i Bibelen om homofilt samliv, ikkje om homofil legning. Og derfor kranglar vi i veg. Eg forstår argument som at "ekteskapet er for mann og kvinne, homofilt samliv bør ha ei anna ramme" men eg greier likevel ikkje heilt å svelge det lenger. Nettopp fordi det som står om ekteskapet i Bibelen også må tolkast i lys av si samtid. Og kva er ekteskapet? Er det ikkje berre institusjonen som seier til omverda at vi to høyrer saman og har forplikta oss på kvarandre? Kva eit par fyller denne institusjonen med - eller kanskje skal vi ta bildet heilt ut - korleis dei møblerer institusjonen, kva farge dei vel til veggane og kva gardiner dei vil ha - det har jo ikkje kyrkja noko med å gjere?

Eg lurer veldig på kva Jesus ville ha stemt på kyrkjemøtet. Eg lurer på kva han ville sagt på talarstolen i førekant. Eg lurer på kvifor dette er eit tema Jesus ikkje tok opp - for om du leitar i Bibelen om kva Jesus sa om homofilt samliv, så kan du berre gje opp. Der er ingenting å hente.
Det gjer at det fasinerar meg at ein kan vere så trygg i si sak når det gjeld dette spørsmålet.

Eg ser at eg har gått frå å vere ultrakonservativ til å bli meget liberal i dette spørsmålet. Eg veit at eg heilt sikkert har tråkka på mange føter med dette innlegget. Eg har respekt for dei som er uening med meg, men eg er uening. Det er eit aldri så lite kvepsebol eg har stukke handa inn i - og eg er klar over det. Men den vandringa eg har hatt saman med nokre av mine venner, den kampen eg har sett dei kjempe har prega meg, tvinga meg til å gå nokre ekstra runder og det har endra meg. Det har blitt viktigare for meg å stå på deira side, enn det er å finne finslipte, akademiske argument med nyansert finesse. Eg vel menneske framfor teologien. Eg forstår rett og slett ikkje at ei kyrkje som seier at den kan leve med ulike, sidestilte syn samtidig seier at dei ikkje er villige til å ta konsekvensane av det å leve med det. Men fleirtalet er lite, så forhåpentligvis neste gang...