Eg kan ikkje fatte og begripe at det har gått 14 dagar sidan dette.
Sidan eg stod på flyplassen og venta i spenning,
og plutselig var dei der.
Ellen Synøve, mamma og pappa!
Vi har hatt to fine veker sammen.
Eg har sjølvsagt lært dei opp i gode matvaner,
ein går jo ikkje på MacDonalds,
ein går på In-N-Out Burger!!
I arbeid vart dei og sett fyrste dagen.
Pappa måtte spa fram gamle kjøkkenkunster
når han diska opp med
Tilslørte Bondepiker
til dessert på studentmiddagen 1. april.
Skjærtorsdag fekk dei og ein innføring i
amerikansk høgkultur då eg tok dei med på Costco
(eg har dessverre ikkje bilder av det)
før vi var med på Skjærtorsdagsmesse.
Fredag var planen å reise opp til Muir Woods.
Det hadde resten av San Francisco også tenkt,
så etter litt feilkøyring (min feil)
vart det heller ei lita runde i Marine
før vi tok ein liten bilsightseeing i byen.
Og etter ein så strevsom dag var det viktig
å bygge opp igjen til neste dag.
Så vi var på Tony's og handla oss pizza
Før eg tok med Ellen Synøve
(mamma og pappa hadde også tilbudet)
og fikk litt amerikansk kvardagsluksus.
Påskeafta vart brukt på ein busstur rundt i byen.
Var i grunnen ikkje så dumt det heller.
Og ein kan jo ikkje har vore i San Francisco
uten å ha tatt Cable Car!!
Første påskedag var det festgudstjeneste
med konfirmasjon
Før vi sette oss i bilen med nasa sørover,
og etterkvart litt austover..
I løpet av dei neste 6 dagane skulle vi tilbakelegge 3514 km
på landeveien i tre stater. (California, Arizona og Nevada)
Då er det godt at fartsgrensa ikkje er 80 km/t
men at vi snakkar om miles.
Det er mykje kjekkare og ekstremt mykje meir effektivt!
 |
| Foto: Ellen Synøve (Sjåføren hadde sjølvsagt henda på rattet!) |
Første natta var i Barstow.
Det var berre ein stopp på vegen til
Sedona.
Om du nokon gong har mulighet,
så er eit besøk i Sedona absolutt å anbefale.
Og dei har rundkøyringar,
i motsetning til alle andre plassar eg har vore her i Statane..
Landskapet her er heilt fantastisk,
og bildene yter ikkje fargespelet særleg rett,
men bildene får tale for seg..
 |
| Verdens beste foreldre! |
 |
| Oppe i fjellsida var det ei lita kyrkje |
 |
| Selfie-time! |
Frå Sedona gjekk turen via Flagstaff til Grand Canyon.
Det var eit mektig syn..
Det er dessverre ikkje mulig å forklare kor vanvittig svært
dette er, eller kor bratt og skummelt..
Og bildene greier ikkje fange det.
Det må rett og slett opplevast.
Og etter dette gjekk turen til Las Vegas.
Eg trur ikkje mine forelde, eller Ellen Synøve,
nokon gong hadde sett for seg
at dei skulle bu to døgn på eit Casino.
Men det kan dei uansett krysse av på lista.
Her var det kviletid for sjåføren,
og litt soling.
Men vi tok oss ein liten avstikkar,
til den lettare kjende
Hoover Dam.
Det er litt av ein konstruksjon,
som tok rett i underkant av 5 år å bygge
på begynnelsen av 30-talet.
Demninga er 200 meter tjukk nederst, og 15 meter på toppen.
96 menneske mista livet under bygginga.
Her fekk eg forresten mi første samtale med politiet i USA,
sånn fordi eg teknisk sett gjorde noko eg ikkje burde.
For eg køyrde inn på ein slags parkeringsplass
der du må ha løyve for å stå,
for å restarte mobilen slik at vi fikk kart å køyre etter.
(ikkje at eg trengde det, eg greidde faktisk finne vegen tilbake
heilt sjølv!)
Men då kom onkel bort med litt mørkt blikk,
men med ein gong han såg at eg holdt på med mobilen
og hadde valgt å køyre ut av vegen og stå stille
mens eg gjorde det, så var både
nåden og vennligheta stor!
 |
| Nye vegen over Hoover Dam. |
På kvelden starta vi feiringa av bursdagsbarnet på turen.
Sjølv om det var nokre timar for tidlig på denne sida av jorda,
så var jo dagen i gang i Norge,
så vi gikk på kinarestaurant.
Og ein må jo ta seg ein tur til The Strip
når ein først er i Vegas!
Etter kvart vart det tid for heimreise,
og vi la ruta via Death Valley.
Eg kan seie allereie no at
den virkar mykje lenger enn den faktisk er!
Men det var heilt fantastisk å komme ut derifrå,
og sjå fjella som ligg der og badar i sola..
Siste natt på rundturen vår sov vi i
Buttonwillow.
Aldri hørt om det?
Det hadde ikkje vi heller,
men eg hadde booka oss eit par rom
i nærleiken av Bakersfield..
Og her havna vi.
Det var ikkje mykje å sjå der,
kan du seie..
Men dei hadde seng, do og dusj
og då var vi fornøgde.
ja, og ein fantastisk solnedgang fekk vi også på kjøpet!
Vel heime i San Francisco igjen
vart det søndag,
og vi åt ein god frokost før vi gjekk
på gudstjeneste i Glide Memorial Church.
Etterpå åt vi burger og shoppa,
slik ein kan her...
Men eg er framleis skeptisk
til søndagsåpne butikker.
Eg syns i grunnen det hadde vore fint
å ikkje hatt freistinga!
Og eg syns folk bør få søndagen fri
om det ikkje står om livet..
Mandag, altså i går,
tok eg og med reisefølget i ei kyrkje
før vi gjekk på shopping.
Grace Cathedral.
Og i dag gjekk turen ut til flyplassen igjen.
Denne gongen for å seie på gjensyn.
Om ein god månad er det min tur å sette meg
på flyet og reise heim.
Eg må innrømme at det var ganske stusslig
å komme tilbake til leiligheta.
Og sjølv om eg burde rydda og vaska,
så gadd eg berre ikkje.
Eg er rett og slett litt trist.
Men samtidig er eg veldig takknemlig for at
dei kom, for alt vi fikk oppleve i lag,
for latter og samtaler og gode klemmer.
Og så håpar eg dei har ein fin tur heim,
og gledar meg til eg sjølv skal heim.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar