For å sjå på det positive..

Eg er ikkje spesielt begeistra for regn.

Men for å sjå positivt på det:

regn kan føre til ein del kule bilder.

Og det er noko veldig koselig med å vere på innsida av vinduet

når det dundrar laust ute.

Spesielt når ein har litt levande lys 

og noko varmt i koppen.

Det er og lett å gløyme at 

utan regn

hadde vi heller ikkje fått sett regnbogen

Og dei grå tonane 

kan gje fantastiske stemningar dei og

Og utan regnet hadde ikkje noko kunne vekse fra frå jorda..

Så eg har i grunnen ikkje så mykje å klage over..

Venke sin dag - og litt til

Om knappe 14 dagar står Venke brud.

Det måtte jo markerast med eit aldri så lite utdrikningslag.

Ho var litt bekymra då eg gjorde avtale 

om å drikke kaffe med ho i byn på laurdag,

og gjorde det klart at eg ikkje var ledig på kvelden.

Men kunne ikkje forstå at Kari ville utsette 

utdrikningslaget til laurdagen før bryllupet, 

så skuffelsen var stor då ingen stod i gangen og venta når 

ho og familien kom ut for å reise til byn.

Og når det attpåtil berre var meg som møtte henne på kaffemisjonen

vart ho litt smånervøs..

Men så kom Kari.. 

Vi har vorte for vaksne for masse pinlige aktivitetar, 

som f.eks. å kle ut bruda og få henne til å gjere masse dumt.

I staden handlar dette om ein dag der jentene gjer kjekke ting i lag,

og feirar brura :)

Så planen var å starte dagen på Wasteland, 

med den typiske jenteaktiviteten: Laserkrig!

Slik gjekk det ikkje.

Wasteland hadde hatt systemet nede sidan toreveret i starten av veka,

men å ringe og seie frå om at systemet ikkje fungerte

det var visst for mykje for dei.

Så vi stilte opp og møtte ein stakkar som kun arbeider laurdagar, 

og som berre kunne beklage at vi ikkje hadde fått beskjed.

Så det anbefales ikkje å satse på Wasteland

om ein har lyst å ha ein morsom aktivitet!

Då kom det med at ei forretning i andre enden av serviceskalaen 

ligg nesten vegg i vegg.

Face Stockholm åpna akkurat då vi gjekk forbi, 

så vi spurte om det var mulig å få sminka bruda.

Og dei heiv seg rundt, og redda starten på dagen.

TUSEN TAKK!! :)

Brura si søster - for det meste bak kameraet

Bobler høyrer til!

Gjengen del 1

Gjengen del 2

Forlover Kari

Derifrå bar det til Sumo

der sushi stod på menyen.

Og så.. 

Venke forstod at vi skulle noko i Fyllingsdalen,

og at vi måtte skunde oss litt for å rekke det.

Men ho visste ikkje korleis ho skulle komme seg dit..

Men det gjorde vi :)

Fredrik, kjærasten til ei anna venninne, 

dukka plutselig opp med ein liten, sprek sak.

Og OT-assen (assisterande oversjukepleiar på ortopedisk avdeling,

altså der dei tek seg av slike som ikkje heldt seg på sykkelen under køyring)

la ut på tur på motorsykkel i passeleg regnver..

Fredrik måtte love å køyre pent!

Og så kom vi til Varden..

Kva venta då?

Venke er jo veldig flink å synge.

Så vi fann ut at ho måtte lage seg ein CD.

Utan å avsløre for masse

kan ein vel seie at det vart eit variert innhald..

Og sjølv om dette var Venke sin dag, 

også i mi bok,

så hadde eg greidd å gjere ei avtale eg ikkje ville trekke meg 

frå før datoen var på plass.

Så eg sette nasa mot byn, 

medan dei andre reiste til Lagunen der Venke fekk massasje.

Du kan seie det slik at det regna i går ettermiddag i Bergen..

Faktisk stod vatnet heilt opp til døra på bussen på Torget..

Så eg fekk meg ein dusj både før eg kom heim, 

og etter eg kom heim.

Og etter ein kjapp shinings bar det på Fløyen.

Saman med disse herlige folka 

og Eva, 

skulle eg få lov å synge i dobbel 60-årsdag til foreldrene til Eva.

Etter vel utført oppdrag

vendte eg nasen til Paradis, 

der resten av jentefesten var i gang.

Det var nydeleg mat og hyggelig selskap!

Og sjølvsagt hadde vi 

"åpne pakken og gjett kven det er frå"-leiken,

og mange gode historier kom fram 

og latteren sat laust.

Og etter mange oppdateringar, 

mykje kabelleiting og litt til oppdatering, 

så vart det Abba Sing Star.

Eg trur jenta vart rimelig fornøgd med dagen, eg :)

No er det berre å glede seg til bryllup! :)

Glutenfrie hamburgerbrød

Mi niese, Helene, var den fyrste i familia til å få påvist cøliaki.

Då var ho berre babyen vår.

No er ho plutselig nesten vaksen, 

og skal flytte på hybel langt inne i Sognefjorden, 

noko som fører til sjeldnare heimreiser.

Så då må tante ta litt ekstra vare på ho,

og då vart det til at eg baka hamburgerbrød.

Det er i grunnen ganske lett,

og eg syns eg har ein god måte å få det til på, 

så eg tenkte eg skulle dele den:

ca 1 dl olje (eg brukar ofte rapsolje)

ein pakke fin semper

2 ss (eller eit kaffemål) fiberhusk 

1 egg

1 pk gjær

2 dl varmt vatten

ca. 2 dl melk (kald)
(det går fint å berre bruke vatten
i passe temperatur til gjæren og)

ca 1 ts salt

(1 egg til pensling og sesamfrø til å strø på)

Eg har fyst varmt vatten i desilitermålet, 

så blandar eg ut med melk til det er passe temperatur til gjæra.

Så har eg oljen i bakebollen,

fyller på med semper, fiberhusk, egg, salt, og så til slutt heller

eg over gjærblandinga.

Så tek eg handmiksaren og piskar saman til ei litt tjukk kakerøre.

Når det er klumpefritt, 

tek eg ein vanleg brødpose som eg har opp i f.eks. eit litermål, 

og heller deiga opp i den.

Så klipper eg hol i eine hjørnet og sprøyter deiga

opp i smurde ringar av norgesglas

som eg har sett på ei bakeplate med bakepapir. 

(du veit, dei metallringane som festar loket på norgesglasa,

du kan både bruke formfett eller olje å smørje med)

Så lar eg det stå på 200 grader i 10-15 minutt midt i ovnen.

La dei bli kalde før du tek av ringane! 

(dersom dei sit litt fast, løsne oppe og vri dei av)

 Mamma og pappa hadde ikkje så mange ringar, 

så det vart litt store toppar på hamburgerbrøda denne gongen.

Men dei smakar ganske ok :)

(tanta testkjørte ein med ripsgele,

og sidan dette er ei grunnoppskrift, 

så funka det også som ei kule! )

No ligg ligg dei berre og ventar på

at Helen skal komme og ta dei med seg på flyttelasset. :)

God tur til Årdal, Helene! :)

Lærekøyringsroadtrip

Eg jobbar hardt og inderlig for å få tittelen 

verda si beste tante, 

og då må ein gjerne yte litt ekstra.

I dag kom dette i form av ca 120 km

Helene, mi herlige niese, er nemlig 16 år 

(blir snart 17)

og då har ho lov å lærekøyre.

Det har eg tydeligvis nervar til.

Så i dag fekk ho sin femte eller sjette køyretur bak rattet.

Den tredje med meg som ansvarleg.

Vi måtte sjølvsagt innom Coopen på Åheim

og handle litt niste.

Åheim er ei lita bygd heilt på grensa av Sogn og Fjordane,

men framleis på Sunnmøre.

Det er ei bygd eg kjenner forholdsvis godt, 

sidan eg har hatt dagmamma der i 9 år 

og har gått på skule der i 7.

(ja, eg hadde dagmamma dei dagane eg ikkje var

på skulen heilt til eg var 10 år.

Mine foreldre visste kva dei hadde med å gjere!)

Skulen eg gjekk
1.-4. og 7.-9. klasse

Utvilsomt: VERDA SI BESTE BRUS! :D

Turen gjekk vidare over fjellet,

tilbake til trivselsfylket

og ned til Bryggja.

Fjelltoppen midt i bildet er Hornelen

Og til slutt nådde vi målet:

Måløy.

Godkjent parkering... ;)

 Målet med reisa var å 

treffe finaste Ellen Synøve :)

Så vi hadde ein stopp der, 

besøkte det nye krypinnet hennar,

men måtte altfor fort vende tilbake til bilen

for heimtur.

Dette må vere lengste trappa i Måløy: 59 trinn

Turen heim gjekk fint den og.

Helene blir stadig tryggare og 

eg syns ho køyrer fint for å ikkje ha trena meir på det!

Det er absolutt å anbefale å la nokon lærekøyre med deg,

når vi har køyrt nokre år går utruleg mange ting automatisk.

Vi tenker oss ikkje om før vi trykker på clutchen, 

beregnar avstand og fart utan større problem og  

stressar ikkje når vi må blinke, gire og bremse ned nesten samtidig,

medan det gjerne kjem bil imot.

Eg har tenkt igjennom mange ting som går automatisk, 

for å forklar kvifor det er lurt å gjere noko.

Og det har fått meg til å tenke på at 

vi dømmer fort andre for at dei ikkje får ting til på fyrste, andre eller tredje forsøk, 

når vi meiner at det bør vere så enkelt.

Det ser lett ut å køyre bil

når ein som har gjort det lenge

og gjer der rett sit bak rattet.

Det er noko heilt anna å sitje der sjølv.

Men øving gjer meister.

Dei fleste av oss har greidd å 

få førarkort, 

sjølv om nokre av oss trengde lenger tid.

Mange av oss har til og med blitt ganske trygge bilførarar! ;)

Men vi starta alle

litt småstressa over mange ting som måtte gjerast samtidig, 

og det kan vere greitt å hugse på i blant ;)